~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σελίδες για την ζωή, το έργο, την αλληλογραφία του συγγραφέα και ταξιδευτή της ζωής, της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα // Επιμέλεια: Πάνος Αϊβαλής"......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μεάφραση // Translate


Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

Καζαντζάκης: «Ο άνθρωπος είναι χτήνος. Του΄καμες κακό; Σε σέβεται. Του’ καμες καλό; Σου βγάζει τα μάτια»

ΚΕΙΜΕΝΑ


“Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!”..
Ο “Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά” είναι ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Νίκου Καζαντζάκη το οποίο έλαβε το 1954 το βραβείο του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος που εκδόθηκε στη Γαλλία. Ένα βιβλίο το οποίο συγκαταλέγεται στα 100 Καλύτερα Βιβλία όλων των Εποχών σύμφωνα με την έκθεση που συντάχθηκε το 2002 από τη Νορβηγική Λέσχη του Βιβλίου.
Η πλοκή του έργου διαδραματίζεται στην Κρήτη. Η ιστορία αρχίζει τη στιγμή που συναντιούνται στον Πειραιά οι δύο βασικοί ήρωες του βιβλίου: ο Συγγραφέας και ο Ζορμπάς. Ο Συγγραφέας, αφού εντυπωσιάστηκε με τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του Ζορμπά και το διαρκώς φιλοσοφούμενο πάθος του για τη ζωή, αποφασίζει να τον προσλάβει ως επιστάτη στην επιχείρησή του. Στην Κρήτη, εγκαθίστανται στο ξενοδοχείο της Μαντάμ Ορτάνς, μιας ξεπεσμένης σαντέζας, η οποία δεν αργεί να γίνει η ερωμένη του Ζορμπά, μια από τις πολλές γυναίκες της πολυτάραχης ζωής του. Σημαντικός κορμός του μυθιστορήματος είναι οι συζητήσεις των δύο φίλων κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους στο λιγνιτωρυχείο το οποίο αποδεικνύεται ένα προσχηματικό συγγραφικό κατασκεύασμα.
ΠΌΣΟΙ ΌΜΩΣ ΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΌΤΙ Ο ΑΛΈΞΗΣ ΖΟΡΜΠΆΣ ΉΤΑΝ ΥΠΑΡΚΤΌ ΠΡΌΣΩΠΟ;

Το αληθινό του όνομα ήταν Γεώργιος Ζορμπάς. Γεννήθηκε το 1865 στον Κολινδρό της Πιερίας και πέθανε στα Σκόπια το 1941.
Το 1914, ο Γεώργιος Ζορμπάς, έφυγε για το Άγιο Όρος για να γίνει καλόγερος. Εκεί γνωρίστηκε με τον Καζαντζάκη κι αργότερα πήγαν στη μεσσηνιακή Μάνη για να εκμεταλλευτούν τα ορυχεία της Πράστοβας κοντά στη Στούπα, που ανήκει σήμερα στον Δήμο Δυτικής Μάνης. Ο Ζορμπάς έφερε στη Στούπα πέντε από τα παιδιά του καθώς και την οικογένειας της κουνιάδας του. Η συνεργασία του Καζαντζάκη με τον Ζορμπά, είχε διάρκεια περίπου δύο χρόνων (1916 – 1918).
Στο εν λόγω κορυφαίο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, παρουσιάζονται μέσα από τους μυθιστορηματικούς διαλόγους των δύο κύριων χαρακτήρων, όλα τα προβλήματα που έχουν κατά καιρούς απασχολήσει τον μεγάλο Κρητικό συγγραφέα, όπως το πρόβλημα της ελευθερίας και της διαθεσιμότητας του ανθρώπου, η μοίρα, τα όρια που έχει η ανθρώπινη δράση μέσα στον κόσμο και, κυρίως, η αγωνιστική δράση. Όπως γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στην Εγκυκλοπαίδεια «ΠΑΠΥΡΟΣ – ΛΑΡΟΥΣ – ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ»:
«…Τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζονται με τελείως διαφορετικό τρόπο από τους δύο συνομιλητές, οι οποίοι μέσα στο άγριο τοπίο της κρητικής γης λιγότερο ενδιαφέρονται για τον βιοπορισμό τους και περισσότερο για την κατάκτηση της γνώσης. Σχηματικά, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο Ζορμπάς αντιπροσωπεύει το ιδεώδες του συγγραφέα. Είναι μια νιτσεϊκή μορφή, πέραν του καλού και του κακού, πέρα από τις συμβατικές ηθικές μετρήσεις και, συνεπώς, πέρα από κάθε αμφιβολία που δημιουργείται από τον σκεπτικισμό των διανοουμένων».


Παράτολμος και θυμόσοφος ο Ζορμπάς, προσπαθεί να μεταφέρει τη γνώση του στον γεμάτο μεταφυσικές αγωνίες Καζαντζάκη, ο οποίος αντιπροσωπεύει τον τύπο του ανθρώπου των γραμμάτων που με τον σχολαστικισμό του έχει χάσει, για τις επιμέρους λεπτομέρειες, το βαθύτερο νόημα της ζωής.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΎΝ ΜΕΡΙΚΆ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ 
ΑΠΌ ΤΟ “ΒΊΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΊΑ ΤΟΥ ΑΛΈΞΗ ΖΟΡΜΠΆ”

Όσο ζούμε μιαν ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά -και κάποτε με κατάπληξη- πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι.
Μια μέρα περνούσα από ένα χωριουδάκι. Ένας μπαμπόγερος ενενήντα χρονών φύτευε μια μυγδαλιά. -Ε, παππούλη, του κάνω, μυγδαλιά φυτεύεις; Κι αυτός, έτσι σκυμμένος που ήταν, στράφηκε και μου κάνει: 
-Εγώ, παιδί μου, ενεργώ σαν να ήμουν αθάνατος! -Κι εγώ, του αποκρίθηκα, ενεργώ σα 'νάταν να πεθάνω την πάσα στιγμή. Ποιος από τους δυο μας είχε δίκιο, αφεντικό;
Θεριό είναι ο άνθρωπος στα νιάτα του, θεριό ανήμερο και τρώει ανθρώπους! (…..) Τρώει αρνιά και κότες και γουρουνάκια, μα αν δε φάει άνθρωπο, όχι, δε χορταίνει.
Ο άνθρωπος είναι χτήνος! (…..) Τούκαμες κακό; Σε σέβεται και σε τρέμει. Τούκαμες καλό; Σου βγάζει τα μάτια.
Μωρέ, τι μηχανή είναι ο άνθρωπος! Της βάζεις ψωμί, κρασί, ψάρια, ραπανάκια και βγαίνουν αναστεναγμοί, γέλια κι ονείρατα. Εργοστάσιο!
Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνέμα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από το θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι’ αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη.
Ένιωθα βαθιά πως το ανώτατο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος δεν είναι η Γνώση μήτε η Αρετή, μήτε η Καλοσύνη μήτε η Νίκη· μα κάτι άλλο πιο αψηλό, πιο ηρωικό κι απελπισμένο: Το Δέος, ο ιερός τρόμος.
Ο Ζορμπάς συλλογίστηκε κάμποση ώρα· μοχτούσε να καταλάβει.
― Εγώ, είπε τέλος, κοιτάζω κάθε στιγμή το θάνατο· τον κοιτάζω και δε φοβούμαι· όμως και ποτέ, ποτέ δε λέω: Μου αρέσει. Όχι, δε μου αρέσει καθόλου! Δεν υπογράφω!
Αφεντικό σε συμπαθώ πάρα πολύ. Έχεις τα πάντα εκτός από λίγη τρέλα και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται λίγη τρέλα… Αλλιώς δεν μπορεί να σπάσει το σκοινί και να ελευθερωθεί.
Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.
Η ζωή είναι μπελάς, ο θάνατος δεν είναι. Ζωντανός άνθρωπος, ξέρεις τι θα πει; Ν’ αμολάς το ζωνάρι σου και να γυρεύεις καβγά.
Αν μια γυναίκα κοιμάται μοναχή, εμείς, όλοι οι άντρες, φταίμε. Όλοι θα ’χουμε την άλλη μέρα, στην κρίση του Θεού, να δώσουμε λόγο.
Η δικιά μου εμένα Παράδεισο είναι ετούτη: μια μικρή μυρωδάτη καμαρούλα με παρδαλά φουστάνια και μοσκοσάπουνα κι ένα διπλόφαρδο κρεβάτι με σούστες, και δίπλα μου το θηλυκό γένος.
Να ξέραμε αφεντικό τι λένε οι πέτρες, τα λουλούδια, η βροχή ! Μπορεί να φωνάζουν, να μας φωνάζουν, κι εμείς να μην ακούμε.
ΕΙχα, μάθει πέντ’ έξι ρούσικες λέξεις, όσες μου χρειάζονταν στη δουλειά μου: «όχι, ναι, ψωμί, νερό, σε αγαπώ, έλα, πόσα».
Πάμε όξω φώναξε· κάτω από τ’ αστέρια, να μας βλέπει ο Θεός.
Εγώ, μη γελάσεις, αφεντικό, φαντάζουμαι το θεό απαράλλαχτο σαν και μένα. Μονάχα πιο αψηλό, πιο δυνατό, πιο παλαβό· κι αθάνατο.

____________

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Ν.Καζαντζάκης ..Διαχρονικός !! ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ (θνητοί και αθάνατοι)


Ν.Καζαντζάκης  ..Διαχρονικός !!

Όλη μας η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βίαιο επικίντυνο δρασκέλισμα από το χαμό στη σωτηρία.

"Και παίρνεις τότε βαθιάν ανάσα. Ξανάρχεται η εμπιστοσύνη στο αίμα σου, η βαθιά πεποίθηση πως η ράτσα τούτη εύκολα δεν πεθαίνει.
Η ελληνική φυλή ήταν πάντα,είναι ακόμα,η φυλή που έχει το επικίντυνο μέγα προνόμιο να κάνει θάματα.΄Όπως όλες οι δυνατές,μεγάλης αντοχής φυλές ,κι η ελληνική μπορεί να φτάσει στον πάτο του γκρεμού,κι ακριβώς εκεί,στην πιο κρίσιμη στιγμή,όπου οι αδύνατες ράτσες γκρεμίζουνται, αυτή δημιουργεί το θάμα. 
Επιστρατεύει όλες της τις αρετές και πετιέται μονομιάς,χωρίς διάμεσους σταθμούς,στην κορυφή της λύτρωσης. Το απότομο τούτο ,απρόβλεφτο από το λογικό ,ανατίναγμα προς τα πάνω ονομάζεται θάμα.
΄Όλη μας η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βίαιο επικίντυνο δρασκέλισμα από το χαμό στη σωτηρία.


Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ
 (θνητοί και αθάνατοι)

Σάββατο 25 Αυγούστου 2018

"Έφυγε" από τη ζωή ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης που τέλεσε την κηδεία του Καζαντζάκη

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
 Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο
 και μπήκα φυλακή για έξι μήνες»


Σε ηλικία 86 ετών έφυγε από τη ζωή ο παπα-Σταύρος Καρπαθιωτάκης. Ο ιερέας άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στον Άι-Γιάννη Κνωσού, στο Ηράκλειο.

Πρόκειται για τον ιερέα που τέλεσε την κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη το Νοέμβριο του 1957 και ο οποίος στη συνέχεια πέρασε από Στρατιωτικό Δικαστήριο.
Η κηδεία του ιερέα θα γίνει στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής από τον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Κνωσού. 
Ο Σταύρος Καρπαθιωτάκης το Νοέμβριο του 1957 ήταν στρατιωτικός ιερέας και υπηρετούσε στο Ηράκλειο. Κι όπως είχε πει σε συνέντευξή του:
«Τον Νοέμβριο του 1957 ήμουνα στρατιώτης και παπάς και υπηρετούσα την θητεία μου στο Ηράκλειο. Μια μέρα πριν την κηδεία του Καζαντζάκη, ο διοικητής κάλεσε όλους τους στρατιωτικούς και έδωσε διαταγή να μην βγει κανείς έξω από το στρατόπεδο στις 5 Νοέμβριου. Οι αρχές και ο στρατός φοβόνταν μεγάλες φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική διαταγή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης. Όταν θα το 'παιρναν χαμπάρι οι Κρητικοί θα έκαναν μεγάλες φασαρίες. 
Εγώ σαν παπάς ένιωσα πολύ άσχημα. Η συνείδηση μου με πείραζε πολύ. Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ' ένα βαφτισμένο Χριστιανό που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο η εγκληματικό. Όσο αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω. [...] 
Το 'σκασα κρυφά από τον στρατό την μέρα της κηδείας. Πήρα αθόρυβα τα ράσα μου και έτρεξα στον Μαρτινέγκο και τον έθαψα. [...] Όλοι νόμισαν ότι με έστειλε η εκκλησία να τον κηδέψω. Είχαν δει και τον Μητροπολίτη Ευγένιο στον Άγιο Μηνά. Δεν ήξερε κανείς τι γινόταν στα παρασκήνια! [...] 
Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο και μπήκα φυλακή για έξι μήνες».


_____________
Πηγή: ekriti.gr

Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

NIKOΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: «Τη μέρα κείνη, της Κοίμησης της Παναγίας, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν κι ο πατέρας μου κάθονταν στη ρίζα μιας ελιάς και κάπνιζε...

Dionisis Vitsos
ΖΑΚΥΝΘΟΣ
«Τη μέρα κείνη, της Κοίμησης της Παναγίας, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν κι ο πατέρας μου κάθονταν στη ρίζα μιας ελιάς και κάπνιζε.......
Αεράκι χλιαρό φύσηξε, τα φύλλα της ελιάς ανατρίχιασαν. Ένας γείτονας πετάχτηκε όρθιος, άπλωσε το χέρι κατά το σύννεφο που προχωρούσε.
- Ανάθεμά το, μουρμούρισε, ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, φέρνει τον κατακλυσμό!
- Δάγκασε τη γλώσσα σου, του ‘κάμε ένας γέρος θεοφοβούμενος, δε θα το αφήσει η Παναγία, σήμερα είναι η χάρη της.
Όλοι πετάχτηκαν απάνω, κατασκόρπισαν, καθένας έτρεχε κατά το αμπέλι του, όπου είχε απλώσει τη σταφίδα της χρονιάς. Κι ως έτρεχαν, ολοένα και σκοτείνιαζε ο αγέρας, κρεμάστηκαν μαύρες πλεξούδες από τα σύννεφα, ξέσπασε η μπόρα.........
Τον είδα να στέκεται στο κατώφλι, ακίνητος, και δάγκανε τα μουστάκια του. Πίσω του, όρθια, η μητέρα μου έκλαιγε.
- Πατέρα, φώναξα, πάει η σταφίδα μας!
- Εμείς δεν πάμε, μου αποκρίθηκε, σώπα!»

NIKOΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ(1883-1957), 
«ANAΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΕΚΟ»

Τρίτη 12 Ιουνίου 2018

Ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Παντελής Πεβελάκης σε μια επίσκεψη τους στη Δημητσάνα το 1927




Ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Παντελής Πεβελάκης σε μια επίσκεψη τους στη Δημητσάνα το 1927. Ο Νίκος Καζαντζάκης αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Κατά τον Θάνατο του η γυναίκα του Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, επιθυμία την οποία ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος απέρριψε με τη δικαιολογία του ότι υπήρχαν σχετικοί φόβοι πρόκλησης επεισοδίων εκ μέρους παραεκκλησιαστικών οργανώσεων.
Αρχιεπίσκοπος τότε ήταν ο Δημητσανίτης Θεόκλητος Β΄, κατά κόσμον Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος.

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Εκδήλωση του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ, «Νίκος Καζαντζάκης Ο ταξιδευτής» την Τετάρτη 25 Απριλίου 2018 στις 19.00

Εκδήλωση – αφιερωμένη στον δημοσιογράφο – ανταποκριτή

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Nίκος Καζαντζάκης
Ο ταξιδευτής
Εκδήλωση – αφιερωμένη στον δημοσιογράφο – ανταποκριτή
25 Απριλίου 2018/19.00
Ο Νίκος Καζαντζάκης, όπως είναι γνωστό, δεν υπήρξε μόνο ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής. Υπήρξε και ταξιδευτής, δημο-σιογράφος – ανταποκριτής ελληνικών και ξένων εφημερίδων, στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό, σε εποχές που τα ταξίδια ήταν μακροχρόνια, δαπανηρά και ριψοκίνδυνα.
Η δραστηριότητα αυτή του Καζαντζάκη αποτελεί το αντικείμενο της εκδήλωσης, που οργανώνει το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ  την Τετάρτη, 25 Απριλίου 2018, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20 (α΄ όροφος).
Θα μιλήσουν ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, ο καθηγητής και επιστημονικός σύμβουλος των εκδόσεων Καζαντζάκη Νίκος Μαθιουδάκης, ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Γιάννης Ν. Μπασκόζος και η συγγραφέας, καθηγήτρια της Νομικής Λένα Διβάνη.
 Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες: τηλ. 210-3675430-1